АЛЕСI ЖЫТКЕВІЧ i ЛЕСI ПЧОЛКI
IN PAIRS цыкл ︎
АЛЕСЯ ЖЫТКЕВІЧ
АПУСЦЕЛЫ ПЛЯЖ
ALESIA ZHITKEVICH
EMPTY BEACH
At the frames of the pair exhibition
by ALESIA ZHITKEVICH & LESIA PCHOLKA
IN PAIRS cycle ︎
Пляж. Тэрыторыя магчымасцей. Тэрыторыя бачнасці. Тэрыторыя сацыяльнай і індывідуальнай напружанасці. Тэрыторыя бачнага сутыкнення свабоды чалавечага цела, яго праяў і як уладныя структуры цэнзуруюць гэтую інтэнцыю. Тэрыторыя каланізацыі і захопу. Тэрыторыя аховы і свабоды.
Пляж як метафара складанай прасторы адносін: дзе перасякаецца агрэсія і права на аўтаномію і свабоду самаідэнтыфікацыі.
Пляж як метафара складанай прасторы адносін: дзе перасякаецца агрэсія і права на аўтаномію і свабоду самаідэнтыфікацыі.
The Beach. The territory of opportunities. The territory of visibility. The territory of social and individual tension. The territory of visible collision of the freedom of the human body, its performance and how the power structures censor this intention. The territory of colonization and occupation. The territory of protection and freedom.
The beach as a metaphor for a complex space of relationships: where aggression and the right to autonomy and freedom of self-identification are intersecting.
The beach as a metaphor for a complex space of relationships: where aggression and the right to autonomy and freedom of self-identification are intersecting.
Мы можам пераадольваць забароны і нормы, канструяваць сваю індывідуальнасць нанова тысячы разоў, аднак, дасягнуўшы гэтага, мы разумеем, што апыняемся ў бясконцай рэкурсіі, і пераадоленню няма мяжы. Ці азначае гэта незавершанасць чалавека, безнадзейнасць дасягнення нейкага канкрэтнага пункта, кропкі абсалютнай свабоды? Гэта выклікае турботу, пошук крыніцы, сэнсу і скіраванасці свайго самавызначэння. Райская прастора, месца ўтопіі. Месца, якому не наканавана стаць рэальнасцю?
Мы можам успрымаць пляж як прастору метафар і супрацьлегласцяў. Як месца сутыкнення светапоглядаў.
Месца культурнай дыфузіі, дзе ідэнтычнасць выстаўлена на ўсеагульны агляд. Месца, дзе сутыкаецца публічнае і прыватнае, праца і адпачынак, эротыка і сорам, фантазія і рэальнасць, задавальненне і вольны час. Месца бачных тэрытарыяльных межаў, якія дзейнічаюць адначасова, каб уключаць і выключаць.
Мы можам успрымаць пляж як прастору метафар і супрацьлегласцяў. Як месца сутыкнення светапоглядаў.
Месца культурнай дыфузіі, дзе ідэнтычнасць выстаўлена на ўсеагульны агляд. Месца, дзе сутыкаецца публічнае і прыватнае, праца і адпачынак, эротыка і сорам, фантазія і рэальнасць, задавальненне і вольны час. Месца бачных тэрытарыяльных межаў, якія дзейнічаюць адначасова, каб уключаць і выключаць.
We can overcome bans and norms, construct our individuality from the very beginning every time, however, having achieved this, we understand that we find ourselves in an endless recursion, and there is no limit to overcoming it. Does this mean that a person is incomplete and there is no hope in reaching a certain specific point, a point of absolute freedom? This is causing anxiety and makes search for the source, role and direction of one's self-being. Heavenly space, a place of utopia. The place that is not destined to become a reality?
We can perceive the beach as a space of metaphors and opposites.
As a place of clash of worldviews. A place of cultural diffusion, where identity is put on display for all to see. A place where public and private, work and leisure, erotica and shame, fantasy and reality, pleasure and leisure collide. A place of visible territorial boundaries that operate simultaneously to include and exclude.
We can perceive the beach as a space of metaphors and opposites.
As a place of clash of worldviews. A place of cultural diffusion, where identity is put on display for all to see. A place where public and private, work and leisure, erotica and shame, fantasy and reality, pleasure and leisure collide. A place of visible territorial boundaries that operate simultaneously to include and exclude.
“Галасы з пляжу бывае цяжка пачуць. Яны могуць быць сарваныя ветрам з вуснаў або патануць у белым шуме хваляў. Але ёсць пляжы, на якіх не чуваць галасоў з-за цішыні”.
Грэг Дзённiнг
Грэг Дзённiнг
“Voices from the beach can be hard to hear. They can be snatched from the lips by the wind or drowned in the white noise of the waves. But there are beaches, too, on which voices are hard to hear because of the silence”.
Greg Denning
Greg Denning
